Flashback… anno 1967, glorietijd van de Marquee Club te London, waar menige nieuwe en jonge rhythm & blues bands de jazzbands verdringen die er tot dan toe hun homebase hadden. Chris Barber, Alexis Korner, Graham Bond, John Mayall rukken op met die zwarte Chicago blues die door de Britten eerst nog als een stroming binnen het jazz-formaat wordt aanzien, maar die dra de populaire muziek zal gaan beïnvloeden als niets tevoren ooit heeft kunnen doen. De Britse bluesboom is “overnight” een reusachtig feit geworden en elke muzikant die bijna twintig is, stort zich gretig op het genre en knutselt een ‘beatgroepje’ in mekaar, luisterend naar namen als The Rolling Stones, The Yardbirds, Them, Fleetwood Mac. En de blues wordt uit de club naar buiten geperst als de deuren van de Marquee opengaan om nieuwsgierigen toe te laten, en spreidt zich door de straten uit tot Picadilly Circus.  Onze, nu nog steeds geprefereerde, muziek heeft ons bereikt en zal ons nooit meer loslaten.

Dat is de sfeer die heerst in een “full house” Nekkersdal vannacht. Het doet plezier te zien dat er nog heel wat mensen geïnteresseerd zijn in Britse blues. En onafgezien van het feit dat deze ferm geworteld is in de Chicago Blues, is het toch ook weer een tikkeltje anders. Er zit wat Big Ben in, en smog, en Carnaby, rode telefooncel, bolhoed en Tower Bridge. Maar vooral een heilzame dosis Engelse humor en flegma. Dennis Greaves, frontman, zanger en gitarist zit er vol van. Samen met smoelschuiver/zanger Mark Feltham richtte hij in 1977 Nine Below Zero op. In 1990 voegde Rory Gallagher’s rhythm section, Brendan O’Neill en Gerry McAvoy, zich bij de band en vormde aldus zijn definitieve samenstelling die hier vandaag op het podium staat.

De ‘kiekebich’-toon bekruipt ons vanaf het eerste nummer en zal van de hele show niet meer wijken. Ze spelen “On the Road Again” overtuigender dan de huidige Canned Heat. Compleet met flageolet in- en outtro. Daarop volgt hun eigen “We Rock the House”, ook zeer sterk. Ze wisselen eigen werk voortdurend af met een keure aan goed gekozen ‘hardcore’ Chicago-covers. Dat maakt dat hun show blijft boeien van begin tot einde. Voeg daarbij de vaste hand en voet van de ritmesectie, die geen enkel moment de beat kwijt raakt, de forse uithalen van Mark Feltham op harmonica en het merkwaardige en  effectieve gitaarspel van Dennis Greaves en we zijn er gereed voor, voor een paar uren. N-B-Z bluest, rockt en punkt er een eind op los met grote klasse en vooral zeer ‘down to earth’, hetgeen hen bovendien ook nog een groot “mate”-gehalte geeft.

Op een bepaald moment krijgt Mark een electrische schok via zijn mondharmonica en verdwijnt voor een paar minuten in de coulissen. Een slechte geaarde kabel blijkt de oorzaak te zijn. Daarna gaat de show verder met hetzelfde elan waarmee hij begonnen was. Dit incidentje kan er bij N-B-Z de domper niet op zetten. Het is zelfs Mark die het volgende mooie “Bring It On Home To Me” zingt, ‘an electrifying song’ kondigt Dennis gekscherend aan. “Walkin’ By Myself”, “Mama, Talk to Your Daughter”, hun eigen en zeer sterke “Money or the Man”, “Goin’ Down”, “Can I Get a Withness”… allemaal hoogtepunten in de show zou ik kunnen stellen, ware het niet dat er geen dieptepunten waren. Maar nog een speciale dikke stip wil ik toekennen aan de grandioze instrumentale vertolking van “Amazing Grace” door Mark op harmonica. Dubbel kiekebich op. Dit onmiddellijk gevolgd door hun zeer straffe “Ridin’ On the L & N” dat doet toch iets. En ook in dit nummer geeft Feltham weer virtuose smoelschuif bovenop.

Ik heb N-B-Z dit jaar enkele keren mogen beleven op festivals, en telkens weer komen ze zeer goed uit de verf. Maar zo’n cluboptreden geeft hen toch nog een dimensie meer. Zo eentje van ‘vrienden onder mekaar’, want Dennis, Mark, Brendan en Gerry lopen beslist niet naast hun schoenen.

Dit is het tweede concert van het seizoen in Nekkersdal, eindelijk naar waarde geschat en beloond met een fikse opkomst. Houden zo, want er komen nog aardig wat grote naampjes op ons af in de Brusselse club. Raadpleeg onze agenda en die van Nekkersdal uiteraard.

witteMVS